Moin leeve Lüüd,
düsse Maand is dat jo blots dagwies Sommerwedder, avers heel kold is´t ok nich. För´n Goarn is dat jo heel blied – nuch Water un moij waarm – so wasst dat scheun, ok op uns ole Sandböön. Dat de Queck und Giersch ok as dull wassen, drivt keen denn nich nur to´n Bewunnern in de Rabatten. Aver dat stöfft ok nich bi´t Ruppen und Zuppen. Is doch ok wat.
Nich bewunnert, aver wunnert heff ik mi nülichst, as mien Sööte tohus keem. Se weer ut mit een Fründin in uns Kriesstadt. Dor hebbt se denn an düssen scheunen Sommerdag (dat weer een vun de Daag sünner Regen) in een Schankstuuv an´t Water kommodig in de Avendsünn seeten. Und se hett denn dor een olen Keerl dropen, hett se mi vertellt. Düsse Keerl hett er mit Vörnoom ansnackt, man se kunn mit de griese Snut nix anfangen. Und düsse Keerl, de in een heele Grupp vun ole Mannslüüd tosoom seeten dee, hett denn woll ok wat över mi seggt… So in de Oart vun “ Du büst doch mit Niels tosomen. De kriggt jo ok nix tohoop.“ Mien Sööte harr dat de Sprook verslaan. Dat verstooh ik woll. Mi ok, as se mi dat vertelln dee. Dat is een Jammer, dat se düsse Morsfidel nich kennt hett und em ok nich so richti beschrieven kann. Aver viellicht is he jo so kurascheert und mag mi dat mol Oog in Oog verkloorn, wat he denn dormit nipp un nau meent!? Ik bün al lüschen, wokeen dat denn sien mag. Of he sik „outet“?
Wokeen dat woll sien mag… dat wull ik ok to giern weten, wenn ik mi de Sook mit de „Asylanten“ so bekiek. Noch nich so veele Weeken weg, dor weern ut Politik und Verwalten Spröök to höörn, de ik nich dacht harr. In´t Dagblatt weert to lesen und dat weer keen good Warven för de Samtgemeen. Doch verleden Weeken geev dat denn bi dat Thema op eenmol een heel anner Bild – Een groot Begrööten för de Lüüd, de Toflucht sööken. Nu hebbt de Börgermeisters tosoom een Oproop mookt – Lüüd süllt sik melln und een Flaag för Minschen in Not anbeen. Und dat is ok good so! Dat is de beeter Utweg för us alltohoop! Blots mööt de Lüüd ok mitmooken.Und dat is viellicht doch een Nücken för de Lüüd. Jüst op de Döörpen givt dat heel veel Wohnruum! Veele Lüüd, de alleen een heel Hus för sik hebbt. De künnt doch Ruum anbeen und kriggt dorför een Mitteens mit Minschen. Nich blots elkeen Dag tohus vun een Senner to´n annern „zappen“ und dorop töven, dat vielicht hüüt mol keen op´n Snack und een Mug Koffi vörbikümmt, nee, dat Wohrnehmen vun een groote Opgaav! Dat Begrööten und Hölpen! Dat Ünnerstütten und Betüteln! Geiht nich givt nich, leeve Lüüd – und ok wat nich to mooken schient, erstmol över nodenken und dat Anbeen vun Hölp und Ruum för de Lüüd, de koomen ward, mit open Hart bekieken und nich dat Hoor in de Supp sööken!
Dat Hart open weer ok verleden Sünndag in Bohlsen. Dor funn wedder een „Trassengottsdeenst“ statt. Op de Wisch vör dat Schützenhus harrn se een Altar opbuut und de leeve Gott harr sien Deel tostüert – de Sünn, de schien und bröch de Gemeen to´n lüchten , as de pPaster faststelln dee. Weer een heel Bült an Lüüd dor. Man, as dat vertellt und to bekieken wöör, kuum Lüüd ut dat Dörp… Woan dat woll liggt!? Na, is even nich allens gollen, wat blenkert. Ok wenn´t in Steen haut is…
So, ik wünsch jüm noch een poor scheune Sommerdaag-
lett jüm nich argern-
Niels