Moin leeve Lüüd,

de verleden Daag heff ik wat beleevt, wat ik so eentli ninich för möglich hooln harr. Avers dat is so passeert, dat is so und dor war ik ok nix schööner mooken. Avers viellicht lieggt dat ok blots an de Beteeken vun dat, wat dor eentli nich löppt. Dat geiht üm de modeernige Snutenbook-Sook. Ik bün dor ok af und an mol ünnerwegens und heff dor een poor „Frünn“. De mersten kennt sik ut de Ümgeven und een poor sünd ok wieter weg. Mit een vun „wieter weg“ will ik mol anfangen. Op Snutenbook givt dat een plattdüütsch Krink und dor bün ik merdenmang bi. Dor heff ik denn in Uttuusch mit een jung Kerl ut Kiel afmookt, dat wi us nich blots „online“ schrieven; nee, wi wulln us dreepen. Wi harrn faststellt, dat dat woll möglich weer, sik „in echt“ bi een Veranstalten för plattdüütsche Autoren to dreepen. Und so harrn wi een Teeken to´n Erkennen utmookt – ik harr mien Jackett mit de Noordlandflagg op´n Maun an – und so hebbt wi uns droopen und een gooden Dag beleevt. Und wi hebbt wieter Kontakt und ward us woll bi de Bämser Dagfahrt in Harvst wedder dreepen.Ik frei mi al. So kann dat ween, wenn´t good löppt. Avers nu kümmt dat anner Belevnis. Een Frünnschappsanfroog, de ik al een heele Tied bi mi harr,  se avers nich wieter wohrnohmen, givt jo jümmers mol een Anfroog, de woll „dat System“ mookt.  Een Dag heff ik denn mol mit een reale Fründin snackt. So över düt un dat keemen wi denn ok op düssen Minschen to snacken. Und dorut hett sik denn ergeven, dat ik twee Daag dorno de „Annehmen“-Knoop drückt heff. As de leeve Gott dat wull, duerte dat nich lang und ik  harr – dütmol sünner een Afmooken op Snutenbook – de Ehr, düsse Person Oog in Oog gooden Dag to seggen. Man dor leeg al dat Problem. In düssen kotten Utspruch sünd glieks twee Sooken, de nich passeert sünd. Ik bün fründlich mit een open Körperhooln op denn Minschen to und strook mien Hann ut, as dat in uns Rebeet jo so mookt ward und segg „Gooden Dag“. Viellicht heff ik ok „Hallo“ seggt. Weet ik nich mehr so nipp un nau. Denn mi hett dat „Benehm“ so verfeert, dat ik dach heff, ik bün in een verdwarsten Film. De Hann wöör mi geeven, dat weer allens. Und dat weer so schlaff und fööhlte sik an as wenn ik een halfdooten Maddik in de Hann harr. Brrrr. Dat schüttelt mi nu noch… Und dat weer al de heele Begrööten. Keen in de Oogen kieken und keen „Gooden Dag“ orer anner Wort dorto. Wenn de ole Knigge dat seehn harr, harr he sik woll in´t Gravv ümdreiht. Hett he jo viellicht. De arme Keerl. Na, jii ahnt dat woll al – op so een „Frünnschapp“ kann elkeen schieten. Ik ok. Op Snutenbook heff ik nu wedder een „Frünn“ minn.  Ik fööhl mi wedder good!

Good fööhlte ik mi ok, as ik nülichst in Radio höört heff, dat de lütt afnaagte Kadaver vun dat Ponyfahlen bi Bispingen nu doch nich vun denn eischen Wulf freeten woorn is. Dor wull woll keen op düsse Oart dat Geld instrieken, wat dat jo givt, wenn de Wulf een Diert (f)reeten hett. In dat Dagblatt weer dat woll blots een lierlütte Randmeln. Annerwegens, also wenn de Gentest rutbröcht harr, dat dat doch de Wulf west weer, wat meent jii, wöör dat ok blots een lütt Dreezeiler woorn!? Dor harrn se sicker een groot Opriss op Siet een vun mookt. Wedder mit een groot klöör Bild mit denn Kadaver op. Mennigmol glööv ik, de „friee Presse“, op de us Land so stolt is, de kriggt een Prämie för´t bang mooken. Givt jo ok de swatte und de linke Press. Und de swatte mutt jo in uns Neddersassen allens doon, üm de rooten und gröönen Ministers an´t Been to miegen. Worüm sünd de ok so diertenfründli!? Dat wöör dat bi de „christlichen“ Schwattfööt nich geeven. Dor tellt blots Wasstum. Dor tellt de Ümsatz und nich, of de Dierten sik qüalen. Und denn Wulf, denn bruuken se al lang nich. Of dat wat mit denn „Fehlpedd“ bi´t Personal vun vör ´n poor Joohrn to doon hett!? Dor hebbt se jo ok ünner de Wulf lied. Viellicht waarkt dat jo no…

Lett jüm nich argern –

bit to´n nächsten Mol

Niels