Dag ok leeve Lüüd,

jii wunnert sik över de Titel!? – Dat mag ik woll glööven. Doch ik vertell ju nu, wat dat op sik hett.

Ehrehrgüstern keem ik an Avend vun mien Dagwark un bün denn, anners as annerdags, vörn dörch de Döör ringahn, wieldat ik noch wat inhaalt heff. Dor weer de Weg nich so wiet as achtern övern Hoff. De Saaken weern ok bannig swor.  As dat denn so is, dat weer denn doch al laat un ik müss ja tokamen Dag wedder tietig ut Hus, bün ik denn nich mehr buten ween.  As de Kiekkassen denn mellt hett, dat dat nu Tied ward to Puuch to gahn, sünd wi gau ümtrocken un sünd ok bald richti inslapen.

Op een Mal, so tegen twee in de Nach, geev dat een Krakeel vun buten. Ik seet oprecht in mien Slaapsteed un wüss ok forts wo dat herkeem! Dat Krakeeln keem vun de Höhnerstall! – Ik hoch un heff erstmol an de Schiev kloppt un fung dat Bölken an. Denn weer dat batz still! Ik rin in mien Baadmantel, lange Schree dörch de Deel un achter ut de Döör in de Nach. Dat weer vun Heben an Miegen as dull un de Lantern-App vun mien Sabbelknoken wull erst ni recht. Denn heff ik dat doch hinkreegen und seeg in Schien vun de Lamp dat Malheur!

Twee Hööhner leegen vör de Stall to tucken. Schiet! Wi harrn de Stalldöör vergeten!- Ik heff denn in de Stall rinluert – as vör de Döör allens vull Feddern, de annern Deerten seeten op de Stang of in Stroh un mookten keen Mucks.- Ik heff gau dörchtellt, all dor… blots de Hahn weer weg! Nix mehr to retten, dach ik so. Gau Schott dich un wedder rin. So bün ik denn wedder ünner de Deek slüpt, heff man noch een heele Tied nich slapen kunnt. Jichtenswann bün ik denn doch indrusselt un müss so gau wedder hoch…De Radiowecker güng an un ik müss mi rutschääln. In de Köök heff ik  denn erstmal Water anstellt un de Koffifilter op de Kann sett. Denn in de Baadstuuv. Ik stünn vör de Speegel as op eenmol wedder Krakeel insetten dee! Mi is op Slag wies worrn wat dat weer un keek rut – Dor stünn he – dörchnatt vun de Regen – un schreeg in de schummeri opkamen Dag! „Le roi et mort – vive le roi!“, keem mi in de Sinn! De König is doot, de König sall leeven! Un dat düsse Hahn de sülvig is, dat lett överhaupt nich!

Nu stolzeert he wedder över de Hoff un deit as wenn nix west weer! Wi höögt us!

Een moije Maimaand wünsch ik juu!

Niels