Leeve Lüüd,

een Minschen de Hann rieken un „ole Kram“ vergeten, dorvun heff ik annerletzt schreven. –  Ik heff de Versöök maakt. Un een Hölper „vun buten“ hett ok sien Deel tostüert. Dorvun toerst – dor givt woll een Minschen, de wull mit een Breef in de Naam vun een annern Unfreeden stiften. Doch he hett sik schneen, de Versöök is för em na achtern losgaahn. He hett keen Ööl in´t Füer gaten, he hett för een Versööhn sorgt. Ik weer al lange Tiet an simmeleern för düsse Hann to geven, aver heff mi dat nich troot. Ik bün nu heel froh, dat düsse Knütten opgahn is un de Saak wedder schier. Is dat nich scheun!? „Dat is!“ roop ik ut!  Een Dank för düsse Hölp, ok wenn se sachs nich vun Harten keem. Ik hoff man, dat de, de dat utlöst hett, sik nu nich to dull argert. Sachs weert doch so meent, wieldat een höger Macht dat stüert hett!? Keen weet dat al!?!

Dat eernstmeente Hölp ok nich jümmers good ankaamen deit, dat müss ik man ok beleven. Ik heff mien Hölp anboon, man se wöör utslagen. Un achteran hett noch heeten, dat dat Anbeen vun de Hölp „nich good ankamen“ weer.  Schaad! Man süht sik ja sachs in een anner Situatschoon, wo dat nich üm „Befindlichkeiten“ geiht. Aver kümmt Tiet, kümmt Raat, heet dat ja ok.

De Tiet vör een anner Versööhn weer woll ok nich – dree mol heff ik een vergnatterte Minsch Freeden anboon. Un dat in sachs fiev of teihn Minuten. He wull se nich, fung an to lamenteeren un as een Knoop drückt worrn weer, keem glieks wedder sien ole Leier. Löögenmärken ruseln över sien Tung ut sien Breegen un geeven em so sülm keen Schangs sien dakig Gemööt to klaaren.

Dat Woort vun´t Johr heet „postfaktisch“, un dat treckt sik dörch heel veel Rebeeten – de Wulf ward dörch de Dagblee un gräsig Vertellen vun veel Lüüd as een Undeert wiest . Nich, dat ik dat goot finn, dat he sik de Schaap holt, verstaaht mi nich verdwars, aver de Oart un Wies is leeg. In een Johr – 365 Daag – gaht hunnert Deerten  op dat Konto vun de Wulf – groot und blöötig Biller in de Gazetten wiest vun düsset slimme Veeh! In een groote Slachtanlaag  nahbi ward elke Stünn 27000 (sachs mehr) Höhnerdeerten dootmaakt, dormit de Lüüd denn dat Kilo Lanken för een Euro un ölben Cent ut de Supermarket holen  künnt (richti leest – düsse Pries stünn verleden Dingsdag in dat Dagblatt to lesen!). Schriegt de wulfbangen Lüüd dor op?! Of dusende vun Minschen elke Johr, de op de düütschen Straaten to Doot kümmt. Keeneen is bang för´t Autofaahrn. Blots een poor Biespilln, aver dat is „normal“!? Gaht mol in ju, leeve Bangmakers un besinnt ju op dat, wat de Minsch eentli utmaaken sall – aver dat weet jii ja all, of nich!?

Ik wünsch juu nocheens een heel sinnig Wiehnachtstied un slüpt goot in dat tokamen Johr!

Niels