Leeve Lüüd,
nu is dat al wedder so wiet. Wedder as jümmers, un doch gluupsch, is he dor – de Harvst. De Johrstiet, de allens klöört. So veel Farv givt in de Natur to kieken. Dat is elkeen Johr wedder liek. Düt Johr is dat man noch een beten anners. Nee, de Klimawannel meen ik nich un ok nich de Monsantobuern, de allens dootsprütten. Dat sünd anner Vertellens. Düt Johr givt een groote Bült an niege Minschen in dat düütsch Rebeet. Und de bringt ok Farv in´t Speel. Veel bruun, veel swatt un annerswat. Klööri Minschen, de een klööri Geschicht beleevt hebbt. De mersten sünd vun tohus weg, wieldat se Bang üm eer Leven weern. Un hier ward se mit een groot Willkamen grööt. Is jo ok nich verdwars, Lüüd to hölpen, de in eer egen Land nostellt ward. So veel Hölp kriggt se, dat se schier erdrückt ward. Dat givt Berichten, dat de Lüüd een Bült an Eeten in´n Aschemmer smieten, wiel se veel to veel kreegen (of hoolen doot?) hebbt. Un se hebbt een ganze Ruum vull mit Speeltüch, dat se blots sammelt, wieldat se so veel nich bruukt of sachs keen Kinner hebbt… Dat is grooten Schiet un döff nich ween. Dor mutt nostüert warrn – un dat fix! Un ünner de Indruck vun de veelen Lüüd, de dor elke Dag in´t Land koomt, mutt de düütsche Hölpsminsch ok een Stuf rünner stiegen in sien Iefern. Een Ünnerkunft mit een Hartdack is beeter as een Telt, ok wenn dor viellicht een Kabel ut de Wand kiekt of de Dämmung nich de niegeste Stand vun de Technik afbillen deit. Dat is nich „minschenunwöördig“. Un wenn dor blots een Oven bin steiht, is dat hunnertmol beeter as een koole Nacht in een Telt! Un wenn de Lüüd Drahtesel kriggt, is dat een fiene Saak, doch denn to föddern, dat se een „Verkehrsünnerricht“kreegen süllt, so mütt se sik toerst an de eegen düütsch Nees faaten – elke Dag suust de Düütschen mit eer Röö dörch de Straaten, as wenn dor keen anner Deelnehmer is… Footgängers löppt bi root Lücht över de Straat, as wenn för de Lüüd sünner Auto keen Regel geev. Un wenn se denn aver in eer Blickkassen sitten, sünd se noch gräsiger ünnerwegens… Regelwark is för de annern – ik heff keen Tiet! Dor kann för de School ok een Schild mit een Dörtig dorop de Muttis nich dorvun afhooln, de eegen Göörn gau un noch gauer to School to fleegen un nich minn fixer wedder dorvun to suusen! Aver „de annern“, de kriggt een an´n Latz. So geiht ok nich, Lüüd!
So, un nu lett jüm nich argern!
Niels
