Gries und kold

Moin leeve Lüüd,op minen letzten Artikel gäv dat ja eene Reakschon. Dat freut mi bannig. Aber glöövt man nich , dat een Kommentar, een Leserbreef oder gar eene direkte Ansprook stattfunn´hett -nee,  denn Mors har de Minsch  wohl ni in de Büx. Düsse  Person hett denn een annern Minschen denn Optrag geben. Ik kann dat nur nochmol wedderholen: Dat geiht hier nich üm een Utdruck, sondern üm de Saak ansik. Aber mit solche Opregereien wüllt de Lüüd meist nur vun sik sülvst aflenken, dormit keeneen bi se genauer hinkieken deit.

Nu, so ist dat wohl – de Misthupen för de eegen Husdör mach noch so groot ween und stinken – achtern Rüch vun annere Lüüd Klatsch un Tratsch verbreeten givt de Denunzianten und annere luftleere Köppe wohl denn besonderen Kick, anners ist dat ni to verklooren, oder!?

Vundaags hett ja nu de Winter sien erstet Teeken sett – mit frostigen Temperaturen und griesem Heben keem he to Besök. Puh, dat trekkt richtig dörch de Plünnen und man kann gorni genug Strümp an de Fööt hem. Man good, dat Muddern dat Strickwark so fein beherrschen deit und för Nachschub sorgt. Aber de lange Ellie blivt noch´n beeten in Schapp oder hebbt jii de all rutholt und ünner de Manschesterbüx trokken? – Aber wat sall man denn noch antrekken, wenn dat so richtig kold ward? De „modernen Fasern“ sünd bannig düer und hölpen ok nich so wirklich, hev ik dat Geföhl. Dat beste is also doch de Bewegung – ´n Stünn buten an de Luft loopen oder fix gohn (und, wenn´t noch möglich is, de Diertenqualmastanlagen ni to nah komen) und wedder to Hus ´n hitten Tee opgeeten und sik inmummeln. Schön för´n Kachelaaben (Bilegger seggt man dor, wo ik wechkoom) lümmeln und dat feine Klima in´ne Stuv geneeten!

So, Lüüd, lett jüm ni argern – ik wünsch eene kommode Adventstied!

Bit to´n nächsten Mol!