Moin leeve Lüüd,

düsse Maand weer bi Pommerien de Vörstelln vun Dietrich Meyer sien Book över de Anfänge vun de „Anti-Atom-Bewegung“, een Börgerinitiativ, de in de Söbentiger Joohrn vun´t verleden Johrhunnert de Bu vun een Opbereitungsanlag und Lagerstään för Atomschiet vermasselt hebbt. Dat weer woll rein dull, wat se dor beleevt hebbt und ok domols hebbt de tostännigen Politikers al logen und bedrogen. Hett sik jo nich veel ännert. No de Vörstelln hett denn Rebecca Harms, de domols ok dorbi weer und hüüt in de Europapolitik mitspeelt, denn „Sachstand“ verkloort. Se hett vertellt, wat denn hüüt so allens för´n Murks mookt ward und dat se in de Swiez und bi de Sweden ok an kieken und doon sünd, wo dat strahlen Arv denn an besten verstooken warrn kunnt. Man de koomt ok nich wieter. Allens Schiet und döcht nix. Dulle Utsichten sünd dat. Und denn, hett se noch vertellt, wüllt se bi denn Thommy op sien Insel noch een Meiler buun, ofschon se all weeten, dat dat alleen vun de Kussen al Schiet is, dat to buun. Avers se wüllt dat dörchdrücken, üm´t Verrecken. Denn keem, güng jo ok nich anners, ok noch de Spraak op denn Schacht Konrad, wo se nu an buun sünd. Nu wüllt se dor viellicht ok noch de rotten Tunnen ut de Asse inlogern! De Asse is jo so een ganz eegen Schose. Dor hebbt se denn Strahlenschiet jo eenfach afkippt und Solt röberschütt. Und all vör Jahrteinten wüssen se, dat dor dat Water dörchlöppt!

Bi de Asse is mi een Geschicht infallen, de ik vunjoohrn mol schreeven heff, as de Swienkram ok juest in de Gazetten stünn: Soltsteenlamp 2.0

„Dat is siet een poor Joohren ja een Mood woorn, dat de Lüüd sik so Latüchten ut Saltsteen opstellen. Sült jo gesund ween und scheune Atmosphäre mooken mit dat Licht, dat so´n beeten wat vun Füerschien hett.

Is jo allens good und scheun, heff ik mi so dacht, as ik so´n Deel nülichst mol wedder to Gesicht kreeg. Aver de sünd jo ortsafhängig und bruuken Strom. Denn se lüchten nur, wenn man de Schuko in de Stickdoos stickt und denn Schalter anknipsen deit… Is ja man blöd, heff ik so wieter dacht, scheuner weer´t doch, wenn man nich op een Stickdoos anwiest is. Dorto is mi nülichst een grootartige Utweg infullen. De keem mi bi´t Lesen vun een Mellen in uns Dagblatt. Dor stünn wat vun een Soltstock. Dor harr ik glieks de Latüchten in Sinn. Und denn stünn dor noch wat vun so Tunnen, de dörchrust sünd und de Supp löppt in dat Salt…

Dor kunn man doch wunnerbor sülmlüchtende Soltsteenlampen vun mooken, heff ik so dacht. Soltsteenlamp 2.0. Dat ward de Renner! Bruukst keen Kabel und keen Stickdoos. Latüchtenwessel fallt ok ut und de Lamp is över Generationen wartungsfrie. De is noch an lüchten, wenn sik de Eer all lang vun de Minschen frie mookt hett.

Good, de Teelgrupp wart sik ännern, heff ik so wieter sinniert. Ökos und Esotherikers ward se wohl nich mehr kööpen. Aver se künnt se doch to´n Bispill as Begröötungsgaav för Billigstromkunden ordern. Kriggst Atomstrom und döffst ok noch sülm lüchten. Good. Günstig. Strahlend.

Und wenn dat Duerlüchten mol stöörn deit, givt dat bestimmt in uns Giergesellschap bald Hölp – duert nich lang und de Atomstromer künnt de Afdeckung „Modell Castor“ kööpen. Wenn se denn noch dorto koomt…“

Dat kann ju jo avers nich anröhren, jii hebbt doch all op Ökostrom ümschalt, orer!? Nur bi denn Besöök vun de Billigheimers, dor mütten jii sik ´n beeten vörseehn! Ik heff dat jo jümmers seggt – woor di för de Geelen!

So leeve Lüüd, nu lett jüm nich argern,

bit to´n nächsten Mol

Niels