Leve Lüüd,

nu is dat also klor – allwedder en GroKo. Dröög as de verleden Johrn ward dat wietergahn. Vör luter Fracksusen vör Neewahlen hebbt de Sozen nu för en „wieter so“ stimmt. Üm de Welt to wiesen, dat se eens sünd, hebbt se bi´t Verkünn´n vun de Uttellen keen Hannklappen verluten laten – nich för de enen, nich för de annern. Se wüllt keen vör de Kopp stötten, hebbt se vertellt. Nu mütt se tohoop kieken, wat se de Ministerposten gau besetten un dat Warken anfangt. Toerst givt de Wahl vun de Kanzlersche. De hett nu wunnen Speel – se ward de veerte Amtstied maaken un so de Tiedspann vun ehrn fröhern Gönner liektrecken. Is dat en Rekord to´n Jubeleern? Ik meen nich. Aver dat is sachs dat, wat de Michel mag. Lever de Stillstand mit en wieter Utblödden vun de Sozialstaat. Lever noch en Bült, nee, en Barg mehr vun de Ünnerschicht. De Mitt wannert jümmer wieter an de Afgrund. Se hett keen Rezept. De en is bang un truut sik nix, de anner fallt op de Parolen vun de Populisten rin, de enfachen as ok Lüüd ut de beslaan Schichten. Wat blivt? Wi hebbt wedder dat, wat wi nich bruukt. Kloke Spröök vun de Politikers, de so nöömte GroKo, de so groot nu würkli nich mehr is. En Gewinn för de Demokratie? – Oder wüllt de Düütschen de sachs gorni mehr? Stüert de Michel wedder op en „starke Hann“ to, de seggt, wat good för em is? De ole niege Regeern hett en swore Tied för sik. Man of se wat berieten kann? Bit vundag, op de Weg to de GroKo, hebbt se sik ja nich mit Ruhm bekleckert…