Moin leeve Lüüd,
nülichst weer jo de Aarnfier. Dor weern wi to Kark in Gerdau. Dat Gotteshus weer würklich scheun schmückt und de Gottesdeenst weer noch beeter besöcht as sünst. Dat hett all richtig good doon und de Paster Kardel hett dat wedder moij hinkreegen. Op denn Wegg no de Kark und ok trüch is mi denn wedder opfullen, dat so veel Appeln und Beern eenfach op denn Böön leeg. Nich nur an de Strooten, ok in de Goarns weer dat to bekieken. „Sünd de all nich kloog!?“, heff ik mi dacht, „Worüm looten se dat all verkoomen!? Und denn kööpen se sik de Appeln ut Südamerika oder Nieseeland.“ Kann ik nich nofulltrecken. Dor full mi denn een Gedicht dorto in: Dat Gedicht heet „Ribbecks Arven“:
„Herr Ribbeck is gohn
Dat´s lange Tied her
Hett Goodet uns doon
Geev uns Appel und Beern
♥
An Strooten, op Wischen, de Appeln hüüt gammeln
Und so geiht dat ok de Beern
Kuum een magg se sammeln
Hebbt Schorf und sind schietig, hebbt de Lüüd nich gern
♥
„Esst mehr Obst“ priest de Werbung uns an
De Lüüd wüllt good to Wegg sien und mooken sik los
Holt „Pink Lady“ ut Chile sik dann
De is glatt und schier und all sünd liek groß
♥
Doch seht se een Appelboom bi´t Harvstflaneern
Koomt se in´t Schwärmen vun dunntomolen
Se süselt:“ Ach, wat plöck ik as Kind di gern! –
Mutt glieks vun Discounter noch Appeln holen!“
Düt Gedicht und een Barg anner Geschichten heff ik an 17. vun Oktober in denn HÖRSAAL vun Jan Kukureit vördreegen. Dat weer een moije Veranstalten und de Tohörers und ik sülm ok harrn een kommodigen Avend tosomen. Klock acht bün ik anfungen und kott för tein weert denn toend. Sogor Besöker ut de Gifhorner Eek weern dor und hebbt sik moij amuseert. So wöör mi „ut erste Mund“ vertellt. Hett mi höögt as dull. Een Week later op´n Dünnersdag weer in Lümborg Schoolmesterdag. Dor har ik mi ok to´n Wieterbillen anmeld. Weer ok een fiene Sook. Hebbt sik bannig Mööchte geeven und dat geev nich nur viggelinsche „Workshops“. Ok een Führung dörch´t Salzmuseum op Platt weer anseggt – hett Ekhard Ninnemann mookt, de schrivt ok Kinnerbökers, nich nur över de Sülfmeester vun Lümborg. Ik heff noch mit em klönt und wi harrn een fienen Uttusch. So mookt dat Spooß und ik frei mi all op een nächst Dreepen. Und op wietere Lesungen. De finn ik to scheun. Ik söch noch een Musikus, de mi bi de Lesungen een beeten ünnerstützen mag. Wenn jii een weeten oder sülm Lust dorto hebbt, de plattdütsche Sook wedder mehr ünner de Lüüd to bringen, denn meld ju man bi mi! Wöör mi bannig höögen.
Bit to´n nächsten Mol-
lett jüm nich argern
Niels