Moin leeve Lüüd,

nu trennt sik de Kaff vun Weeten und de Lüüd wiesen eer wohre Snut. De Wulf is een Undiert und mutt, wenn dat no een Deel vun de wunnerbor Gatten Minsch geiht, glieks wedder afschooten warrn. So, as dat noch bit in de Achtigern vun verleden Johrhunnert mookt woorn is.  Se truut sik nich mehr in´t Holt und wüllt al eern Müll nich mehr no buten in´ne Tunn  böörn, wiel dor so een Diert luern deit – in eern Breegen dinkt se sik dat trech und  se moolt sik ut, as de Wulfen rudelwies över Rieterslüüd un een Bült Kinners herfallt. Viellicht kümmt se dat jo ok nur recht – nu hebbt se een Verkloorn dorför, dat de gröttste Deel vun de Göörn gor nich rut geiht und een Dannenboom nich vun een Loofboom ünnerschieden kann. In Tokunft is de Wulf schullig  doran, dat de Nowuss in Sooken „Natur“ verkümmern deit, nich de Öllern! De Lütten künnt jo gor ni mehr anners – se mütten tohus achter eer Nintendos un Playstations sitten und de Welt vun Zombies und Leegnis frie moken. Buten is to gräsig! –  Dor hett mi dat richti wunnert, dat in ´n Dagblatt to lesen weer, dat dor een Kinnergoarngrupp in´t Holt togang weer, üm Füerholt för´n tokamen Winter tohoop to kleien. Dull, heff ik dacht. Of se dor vun een dutzend orer sogar een Hunnertschaft Jägerslüüd afsickert worrn sünd!? Wo doch de Wulf achter elkeen Boom luert!? Dorvun stünn nix schreeven…

Dorbi sünd doch an nümbs een Flaag so veele vun düsse Spezies ünnerwegens as bi us in Kries Uelzen. De Jägerslüüd meen ik nu. Vun tweedusend hebbt se schreeven, dorvun sünd woll meist över veerhunnert Wilderer, denn blots 1560 hebbt een gültigen Jagdschien. Orer wat sall dat bedüün, wenn se düsse Toohlen vertellt!?Egol. Se wüllt jo nich blots scheeten, ne, se wüllt sik „Naturverständnis“ to egen mooken. De Jägers künnt dat ok beeter as jichtenseen Naturschutzvereen, prahlt se, denn de Jägers sünd duerhaftig buten. Se sitten ok op eer „Kanzel“ und wüllt gorni scheeten. Se wüllt de Natur bekieken. Achso, denn ward de Torns , de alle poor Schree opbuut sünd nich as Ansitt för´t Schlachtefest noomen. Se füttert de Dierten blots op de frieen Flaagen an, dormit se se beeter studeern künnt und nich, üm se kommodig in Sitten vun´n poor hunnert Meters weg de Blattschoot to verpassen. Denn, leeve Lüüd, ja denn is doch allens good. Wi bruuken de Naturschutzvereene gorni, de künnt de Lüüd nix biböögen. Dat künnt blots de Jägerslüüd. Of de mi ok de Bodderlikkers verkloren künnt? Und dat de Roofdierten, ok de Wulf(!), för dat Liekgewicht in de Natur wichtig sünd und se gor nich afgünstig sünd und bang, dat se towenig afkreegen- de Jägerslüüd!? Ik twiefel dor een lüttbeten an…

De Wulf is man nienich dat eenzig Undiert. Dat givt ok noch een anner, dat de Lüüd in Bang und Verfeeren versetten deit!  Düsset Undiert bedroht dat düütsche Volk! De swatten Bleeksnuten, de jo eentlich ok dat „christlich“ in eer Noom fööhrt, alle vöran, fööhlt sik vun de Lüüd, de bi us Toflucht sööken, wiel se in eer Heimat Krieg un Verdarven hebbt, bedroht!!! Nich düsse Minschen mutt holpen warrn, ne de Düütschen mütt wohrt warrn, so verkloort de Dörpspolitikers !!! Allens ward versöcht, üm blots keen „vun düsse annern“ willkoomen to heeten. De Lüüd ümto schriegen op, dat nu eer Hüüsen keen Wert mehr hebbt und se eer Kinner nich mehr rutlooten künnt (dor is´t al wedder!). Se mooken sik keen Kopp dorüm, wo se de Lüüd hölpen künnt – nee, se sünd bang, dat se een Schraap an eer Auto kreegen. Orer se argert sik, dat „Millionen“ för de vun eer Tohus verdreeven Minschen utgeeven ward und de vun de Harvesters tweifohrten Strooten in´t Holt in so een leegen Tostand sünd (weer een „nationaler“ Kommentar ünner een Bild to de Tostänn vun´t „Radwegenetz“ in us Rebeet). Is dat nich gräsig!?

Und dorbi sünd doch een groot Deel vun düsse Lüüd sülm verdreeben woorn orer se sünd de Nowuss vun se. Gor ni lang is´t her, dor heff ik´t erst höört vun een öllere Fru. De weer een „Flüchtlingskind“. Se hett vertellt, dat se ok utgrenzt woorn sünd, domols, as se ut´n hüütigen Polen verdreeben woorn sünd und hier ankeemen. Se hebbt veele Nodeele hat und worrn sneen und utgrenzt. Und dorbi weern se ok Düütsche. Dat hett de Fru hüüt noch anrööhrt bi´t vertelln… Und hüüt mookt jii dat liek!?  Dor  denkt mol an, leeve Lüüd!

So, jii weeten jo –

lett jüm nich argern

Bit to´n tokamen Maand!

 

Niels